អំណាន៖ ដាក់កិច្ចការចំបងជារឿងទី១

ដើម្បីរៀបចំខ្លួនយើងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព យើងត្រូវតែរៀនគ្រប់គ្រងពេលវេលារបស់យើងឱ្យបានល្អ និង ដាក់កិច្ចការចំបងជារឿងទី១ ។ យើងត្រូវការប្រើវិន័យដើម្បីធ្វើអាទិភាព ចាត់ចែង និងអនុវត្តសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងដែលផ្អែកលើអ្វីដែលសំខាន់បំផុត មិនមែនជាអ្វីដែលប្រញ៉ាប់បំផុតនោះទេ។ ក្នុងទម្លាប់ទី២ អ្នកបានរៀនអំពីសារៈសំខាន់នៃការកំណត់គុណតម្លៃរបស់អ្នក និងការយល់នូវអ្វីដែលអ្នកចង់សម្រេចឱ្យបាន។ ក្នុងទម្លាប់ទី៣ អ្នករៀនពីរបៀបសម្រេចបាននូវគោលដៅទាំងនោះដោយរៀនធ្វើការប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព។ លោក Convey បង្រៀនយើងក្នុងទម្លាប់ទី៣ ឱ្យចេះប្រើវិន័យផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីធ្វើការអ្វីមួយដែលសំខាន់បំផុត និងដើម្បីចៀសវាងការចំណាយពេលច្រើនលើកិច្ចការប្រញ៉ាប់សម្រាប់អ្នកដទៃ ប៉ុន្តែមិនសំខាន់ចំពោះយើង។ ទម្លាប់ទី៣ក៏និយាយផងដែរពីការអភិវឌ្ឍន៍បំណិតផ្ទេរកិច្ចការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពក្នុងបំណងប្រឈមអ្នកដទៃដើម្បីឈានដល់ និងរីកលូតលាស់ប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈ និងអនុញ្ញាត្តឱ្យខ្លួនយើងមានពេលច្រើនដើម្បីចំណាយលើការងារដែលសំខាន់ចំពោះយើង។

«មិនត្រូវឱ្យការប្រឈមមកចាត់ចែងពេលវេលាទេ ប៉ុន្តែត្រូវរៀបចំខ្លួនយើង» – ដោយលោក Stephen Covey

ទម្លាប់ទី៣បង្រៀនយើងថាភាគច្រើននៃសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកយើងអាចត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ផ្នែកលើកត្តាពីរ៖ ថាតើវាសំខាន់ប៉ុណ្ណា (ជារឿយៗសម្រាប់អ្នកដទៃ) និងថាតើវាសំខាន់ប៉ុណ្ណា (សម្រាប់ខ្លួនយើង)។ ចូរពិនិត្យមើលតារាងម៉ាទ្រីគ្រប់គ្រងពេលវេលារបស់លោកCovey៖

ជាលក្ខណៈធម្មជាតិយើងប្រតិកម្មតបទៅនឹងរឿងប្រញ៉ាប់ ប៉ុន្តែរឿងទាំងនេះជូនកាលប្រញ៉ាប់សម្រាប់អ្នកដទៃ និងបាននាំយើងចេញឆ្ងាយពីការងារដែលសំខាន់ចំពោះយើង។ នោះមានន័យថាយើងមិនយកចិត្តទុកដាក់ កាដ្រង់ទី២ ដែលជាកន្លែងដែលយើងគួររៀនចំណាយពេលវេលា និងយកចិត្តទុកដាក់របស់យើងបន្ថែមទៀត។

ប្រសិនបើយើងផ្តោតលើការដ្រង់ទី I៖ យើងចំណាយពេលរបស់យើងរៀបចំវិបត្តិ និងបញ្ហា។ ការធ្វើការងារគ្រប់ពេលទាំងអស់ក្នុងកាដ្រង់នេះអាចនាំទៅរកភាពតានតឹង នឿយហត់ខ្លាំង និងស្ថិតនៅក្នុងលក្ខណៈថេរនៃការគ្រប់គ្រងវិបត្តិ។
ប្រសិនបើយើងផ្តោតលើកាដ្រង់ទី III៖ យើងបានចំណាយពេលភាគច្រើនរបស់យើងដោយប្រតិកម្មតបទៅបញ្ហាដែលកើតយ៉ាងបន្ទាន់ ដែលពេលជាក់ស្តែងគឺថាភាពបន្ទាន់គឺផ្អែកលើអាទិភាពនានា និងការសង្ឃឹមទុកនៃអ្នកដទៃ។ នេះនាំទៅរកការផ្តោតក្នុងរយៈពេលខ្លី ការមានអារម្មណ៍មិនអាចគ្រប់គ្រងបាន និងទំនាក់ទំនងដែលគ្មានទំនុកចិត្ត។
ប្រសិនបើយើងផ្តោលើកាដ្រង់ទី IV៖ ជាសក្តានុពល យើងនឹងមិនមានការទទួលខុសត្រូវគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការងាររបស់យើង។ នេះអាចនាំទៅរកការបណ្តេញចេញពីការងារ ឬមានការពឹងផ្អែកលើអ្នកដទៃយ៉ាងច្រើន ជាជាងការមានគណនេយ្យភាពដោយខ្លួនយើងសម្រាប់ការធ្វើការងារឱ្យសម្រេចបាន។
កាដ្រង់ទី២ គឺជាបេះដូងនៃការគ្រប់គ្រងផ្ទាល់ខ្លួនប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ វាផ្តោតសំខាន់លើការកសាងទំនាក់ទំនង ផែនការយៈពេលវែង ការរៀបចំ និង ការអនុវត្តន៍។ វារួមបញ្ចូលរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលយើងដឹង យើងត្រូវការធ្វើ ប៉ុន្តែមិនដែលទៅដល់អ្វីត្រូវធ្វើពិតប្រាកដទេ ពីព្រោះពួកគេមិនមានអារម្មណ៍ថាបន្ទាន់។ ដើម្បីចំណាយពេលបន្ថែមទៀតក្នុងកាដ្រង់ទីII យើងត្រូវរៀនពីរបៀបនិយាយថា «ទេ» ចំពោះអ្នកដទៃ នៅពេលណាដែលអាច។ យើងក៏ត្រូវតែអាចធ្វើការផ្ទេរភារកិច្ចទៅអ្នកផ្សេងផងដែរ។

«គន្លឹះគឺមិនមែនត្រូវធ្វើអាទិភាពអ្វីនៅលើផែនការរបស់អ្នកទេ ប៉ុន្តែត្រូវរៀបចំផែនការអាទិភាពរបស់អ្នក» – ដោយលោក Stephen Covey

«គិតពីប្រសិទ្ធភាពជាមួយមនុស្ស និងប្រសិទ្ធផលជាមួយវត្ថុ» – ដោយលោក Stephen Covey

វីដេអូ៖ ទិដ្ឋភាពទូទៅទម្លាប់ទី៣ (៥នាទី)

ចូរសទ្សនាវីដេអូខ្លីខាងក្រោម ដែលរៀបរាប់ដោយបណ្ឌិត Ann Downer ស្តីពីទម្លាប់ទី៣៖ ដាក់កិច្ចការចំបងជារឿងទី១ ។ ក្នុងវីដេអូនេះ បណ្ឌិត Ann ពិភាក្សាពីសារៈសំខាន់នៃការគ្រាប់គ្រងពេលវេលា និងបង្ហាញយុទ្ធសាស្ត្រសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ពេលវេលាអោយកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព។

ប្រសិនបើអ្នកមានបញ្ហាការទស្សនាមេរៀនបណ្តាលមកពីតំណភ្ជាប់អ៊ិនធើណេតយឺត សូមព្យាយាមទាញយកការបង្រៀន ឬបទបង្ហាញ។ ដោយចុចតំណភ្ជាប់នៅផ្នែកខាងស្តាំ និងជ្រើសរើស "Save Link as" ដើម្បីទាញយក។

Download (8MB)

Slides (pdf)

Audio (mp3)

ចូរគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកអនុវត្ត ការដាក់កិច្ចការចំបងជារឿងទី១

ចូរកំណត់សកម្មភាពមួយក្នុងការដ្រង់ទី២ដែលអ្នកដឹង អ្នកមិនបានយកចិត្តទុកដាក់។ កត់ត្រាវា និងប្តេជ្ញាចិត្តដើម្បីអនុវត្តវា។
បំពេញសកម្មភាពដែលបានពិព៌ណនាបន្ទាប់ពីវីដេអូខាងក្រោម។ វានឹងជួយអ្នកដើម្បីសម្រេចចិត្តកន្លែងណាអ្នកអាចចង់ធ្វើការផ្លាស់ប្តូរក្នុងរបៀបដែលអ្នកកំពុងប្រើប្រាស់ពេលវេលារបស់អ្នក។

វីដេអូ៖ លោក Covey ស្តីពីទម្លាប់ទី៣ (២នាទី)

ចូរចំណាយពេលបន្តិចដើម្បីទស្សនាវីដេអូលើយូធូបខាងក្រោម ដែលលោក Stephen Covey ចែករំលែកជាច្រើនអំពីបញ្ញត្តិនៃការរៀបចំអាទិភាពនានា។

លំហាត់៖ លំហាត់គ្រប់គ្រងពេលវេលា (១៥នាទី)

សូមបង្កើត តារាងម៉ាទ្រីគ្រប់គ្រងពេលវេលា សម្រាប់ខ្លួនអ្នក និងការសិក្សាដែលអ្នកកំពុងចំណាយពេលច្រើនបំផុតនៃពេលវេលារបស់អ្នក។ ចូរគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចបង្កើតពេលវេលា និងលំហ ដើម្បីធ្វើបានច្រើនទៀតក្នុងកាដ្រង់នេះដែលបង្ហាញសកម្មភាពនានាដែលសំខាន់បំផុតចំពោះអ្នក។